Παραγωγή: | Finos Film |
Α' Προβολή: | 14 Ιανουαρίου 1952 |
Κατηγορία: | Δραματική |
Είδος: | Αισθηματική |
Σκηνοθεσία: | Γιώργος Τζαβέλλας |
Σενάριο: | Γιώργος Τζαβέλλας |
Ηθοποιοί: | Γιώργος Γληνός, Ελένη Χατζηαργύρη, Αλέκος Αλεξανδράκης, Ελένη Ζαφειρίου, Άννα Κυριακού, Σμαράγδα Βεάκη, Νίκος Ρίζος, Λάκης Σκέλλας, Θανάσης Τζενεράλης, Μαίρη Πορτοκάλλη, Γιάννης Ιωαννίδης, Λιάκος Χριστογιαννόπουλος, Κώστας Καρανάσος, Γιώργος Βλαχόπουλος, Γιώργος Μούτσιος, Γιώργος Τζιφός, Γιώργος Πλουτής, Αλέκος Παύλου |
Μουσική: | Μάνος Χατζιδάκις |
Φωτογραφία: | Αριστείδης Καρύδης-Φουκς, Γιάννης Χατζόπουλος |
Σκηνογραφία: | Φαίδων Μολφέσης |
Μακιγιάζ: | Σταύρος Κελεσίδης |
Εισιτήρια: | 165.475 |
Διάρκεια: | 91' |
Μια πόρνη του λιμανιού, η Αγνή, αποφασίζει να εκδικηθεί τον πατέρα της, γιατί παράτησε τη μάνα της ανύπαντρη, πριν ακόμα γεννηθεί η ίδια. Με όχημα τον θετό γιο του πατέρα της, καταστρώνει ένα δαιμόνιο σχέδιο για να πάρει την εκδίκησή της.
Στην ταινία παρουσιάζεται ένα σπάνιο ντοκουμέντο με τον Μάνο Χατζιδάκι να παίζει στο πιάνο το τραγούδι "Χάρτινο το Φεγγαράκι" που είχε γράψει το 1949 για την παράσταση "Λεωφορείο Ο Πόθος" στο Θέατρο Τέχνης.
Η πρώτη επιλογή για το ρόλο της Αγνής ήταν η Μελίνα Μερκούρη, και παρά την επιμονή των Τζαβέλλα και Αλεξανδράκη, ο Φιλοποίμην Φίνος για άγνωστους λόγους αρνήθηκε.
Αν και υπάρχει το αρχικό αρνητικό της ταινίας, δεν κατάφερε να αποκατασταθεί ψηφιακά, λόγω προβληματικού υλικού.
Αξίζει να τη δείτε
Πηγή: Γιάννης Μαρής, Εφημερίδα "Ο Φιλελεύθερος", Ιανουάριος 1952
Α) Είναι μια ταινία που προκαλεί το ενδιαφέρον αμέσως. Ο θεατής την παρακολουθεί, συναρπάζεται απ’ αυτήν, ενδιαφέρεται για το τι θα γίνει πιο κάτω. Κι αυτό είναι οπωσδήποτε μια κινηματογραφική επιτυχία.
Β) Η τεχνική-φωτογραφία κ.λ.π- είναι μια τεχνική προοδευμένης ταινίας.
Γ) Η αλλαγή, η συνέχεια των σκηνών έχει ενότητα. Η ταινία διηγείται- και διηγείται κινηματογραφικά.
Δ) Η εισαγωγή-έστω και μίμηση- είναι υποβλητικότατη και άκρως επιτυχής.
Ε) Υπάρχουν σκηνές που τιμούν την ταινία και τους παραγωγούς της-μηχανοστάσιο, το πλοίο που φεύγει, νεκροταφείο καραβιών- και σκηνές που τιμούν το φωτογράφο τους
Συμπέρασμα: μια ταινία που δικαιούται να κρίνεται αυστηρά και που ο έλλην θεατής αξίζει να τη δει.
Ένα σκαλοπάτι ψηλότερα
Πηγή: Απόκομμα εφημερίδας του 1952
Αρχίζουμε από την ελληνική ταινία: Την «Αγνή του λιμανιού». Μια καινούργια ταινία της «Φίνος Φιλμ», παρουσιάζει πάντα ξεχωριστό ενδιαφέρον. Γιατί πάντα, τουλάχιστον από την τεχνική πλευρά, θα είναι ένα σκαλοπάτι ψηλότερα από την προηγούμενη και θα πραγματοποιή μίαν ακόμη κατάκτησι, προωθώντας έτσι θετικά τον ελληνικό κινηματογράφο. Μετά τη «Νεκρή Πολιτεία», με την οποία μας έδειξε ο κ. Φίνος, πόσον επαξίως μπορεί να συναγωνισθεί τα ξένα φιλμ ποιότητος, έρχεται τώρα η «Αγνή του Λιμανιού», σαν μια ταινία αντάξια των καλυτέρων ξένων «ελαφρών» του είδους. Η τεχνική του είναι άψογη, η φωνή διατηρεί όλας της τις αποχρώσεις, η φωτογραφία αρτία και τα τρυκ της σκηνής της κ. Χατζηαργύρη με τον εαυτό της, μια πράγματι τελεία επίτευξις.