Παραγωγή: | Finos Film, Ωρίων |
Α' Προβολή: | 8 Απριλίου 1946 |
Κατηγορία: | Δραματική |
Είδος: | Αισθηματική |
Σκηνοθεσία: | Γιώργος Τζαβέλλας |
Σενάριο: | Γιώργος Τζαβέλλας |
Ηθοποιοί: | Μιράντα Μυράτ, Γιώργος Παππάς, Αιμίλιος Βεάκης, Ζινέτ Λακάζ, Λάμπρος Κωνσταντάρας, Αθανασία Μουστάκα, Δήμος Σταρένιος, Μαρίκα Φιλιππίδου, Τζόλυ Γαρμπή, Τζούλια Φραγκιαδάκη, Ελένη Μιχαλιτσιάνου, Κούλης Στολίγκας, Αλέκος Γκόνης, Νάσος Κεδράκας, Γιώργος Κουκούλης, Σώτος Αρβάνης, Τάκης Σαλιάρης, Γ. Λόγγος |
Μουσική: | Γιώργος Μαλλίδης |
Φωτογραφία: | Πρόδρομος Μεραβίδης |
Τραγούδι: | Στέλλα Γκρέκα |
Διάρκεια: | 84' |
Ο Τόνυ επιστρέφει στην Ελλάδα μετά από χρόνια και βρίσκει την παλιά ερωμένη του, Μαρία, σε ένα καμπαρέ της Τρούμπας. Διψασμένος για χρήμα, εκβιάζει την Μαρία και τον πρώην άντρα της, για να μην αποκαλύψει το βαρύ της μυστικό, που θα καταστρέψει την ευτυχία της κόρης της.
Ο μεγάλος σκηνοθέτης που εμφανίζεται σε μια σκηνή του έργου ως οδηγός ενός αυτοκινήτου, θεωρούσε την ταινία αυτή, ως την μεγαλύτερη αποτυχία του. Και να φανταστεί κανείς πως από τους κριτικούς χαρακτηρίστηκε, τουλάχιστον σκηνοθετικά, η καλύτερη της χρονιάς.
Πρώτη κινηματογραφική εμφάνιση του Νάσου Κεδράκα
Η Στέλλα Γκρέκα τραγουδάει στην ταινία, ντουμπλάροντας με την εξαιρετική της φωνή την ηθοποιό Μιράντα Μυράτ.
Η ταινία έχει αποκατασταθεί ψηφιακά σε HD και είναι διαθέσιμη από την Φίνος Φιλμ.
Φίνος-Τζαβέλλας: Εγγύηση για ποιότητα
Πηγή: Αλέκος Σακελλάριος, Εφημερίδα "Η Μάχη", Απρίλιος 1945
Την περασμένη Παρασκευή, ο κ. Φ. Φίνος και η Α.Ε. Ωρίων μας κάλεσαν στο «Αττικόν» να δούμε την πρώτη προβολή του νέου ελληνικού φιλμ του κ. Γ. Τζαβέλλα “Πρόσωπα Λησμονημένα”. Πρώτα-πρώτα, τα ονόματα του Τζαβέλλα και του Φίνου είναι μια εγγύηση για την ποιότητα της παραγωγής. Αλλά κοντά σε αυτά φιγουράρουν και τα ονόματα του Βεάκη, της Μιράντας, του Παππά, του Κωσταντάρα, της Μουστάκα, που είναι κι αυτά επίσης εγγύηση, γιατί όλοι οι παραπάνω διαλεχτοί καλλιτέχνες μας είναι γεγονός πως δεν θα δέχονταν ποτέ να μετάσχουν σε μια… συνομωσία εναντίον του κοινού, που έχουν κερδίσει την αγάπη του, το θαυμασμό του και την εμπιστοσύνη του. Είναι λοιπόν αριστούργημα το καινούργιο ελληνικό φιλμ; Όχι. Αριστούργημα δεν είναι. Είναι απλώς μια ελληνική ταινία εφάμιλλη με τις άλλες τρεις προσπάθειες του ελληνικού κινηματογράφου. Είναι γεγονός πως από τον κ. Τζαβέλλα, που σαν πρώτη ταινία του μας έδωσε τα «Χειροκροτήματα», αυτή τη φορά περιμέναμε κάτι παραπάνω. Ας είναι. Αυτοί που ξεχωρίζουν αμέσως στο καινούργιο φιλμ, είναι η Ζινέτ Λακάζ κι ο Λάμπρος Κωσταντάρας. Δεν θέλω να πω ότι οι άλλοι υστερούν. Αλλά αυτοί οι δύο έχουν μια, ας πούμε, κινηματογραφική άνεση μεγαλύτερη. Μέσα στη γενική βραδύτητα κινήσεων και ομιλίας, που είναι ένα από τα ελλάτώματα της καινούργιας αυτής ταινίας, η Λακάζ και ο Κωσταντάρας περπατούν και μιλούν γρηγορότερα και φυσικότερα. Ύστερα, το δροσερό και χαριτωμένο προσωπάκι της Λακάζ δίνει την αφορμή να γίνουν ωραιότατες φωτογραφίες, αν και, γενικά, σε όλο το φιλμ, οι φωτογραφίες – έχει οπερατέρ τον αξιότιμο κ. Μεραβίδη – είναι πολύ καλές.