ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ

Γεννήθηκε στην Κυψέλη και μεγάλωσε στα Σεπόλια σε φτωχική οικογένεια με άλλα τέσσερα αδέλφια. Από νεαρή ηλικία έκανε δουλειές του ποδαριού και μετά την 1η τάξη του Γυμνασίου αποφάσισε να φοιτήσει στην Σεβαστουπούλειο Εργατική Σχολή, όπου γράφτηκε – όπως χαρακτηριστικά έλεγε – για το φαγητό που προσέφεραν στους σπουδαστές.

Η Γερμανική Κατοχή τον βρίσκει αμέσως μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του να εργάζεται ως φωτογράφος, ανοίγοντας κάποια στιγμή και φωτογραφείο μαζί με τον αδελφό του, στο τέρμα της οδού Αγίου Μελετίου. Είχε όμως καλλιτεχνικές ανησυχίες και ασχολούταν ερασιτεχνικά με την υποκριτική, ενώ έγραφε και στίχους. Κάποιος σκηνοθέτης, πελάτης του φωτογραφείου, διέκρινε το ταλέντο του και τον πίεσε να ασχοληθεί με το θέατρο. Κάπως έτσι βρέθηκε σε μεγάλη σχετικά ηλικία στη Δραματική Σχολή του Ελληνικού Ωδείου, με δασκάλους του Μιχάλη Κουνελάκη και τον Ανδρέα Φιλιππίδη.

ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ

Πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο το καλοκαίρι του 1955 με τον θίασο του Νίκου Χατζίσκου στον «Ερωτόκριτο» και στον «Άμλετ» και στη συνέχεια συνεργάστηκε με τους θιάσους Λεμού, Κατράκη και Μυράτ. Το 1958 εμφανίζεται ως κυρ-Τόμπι στη «Δωδέκατη Νύχτα» του Σαίξπηρ και στη «Λουίζα Μίλερ» του Σίλερ που ανεβάζει ο Δημήτρης Ροντήρης με το «Πειραϊκό Θέατρο». Ο Κάρολος Κουν τον καλεί να ενταχθεί στο Θέατρο Τέχνης και από το 1961 ως το καλοκαίρι του 1966 ο Σπύρος Καλογήρου διάνυσε μια περίοδο σπουδαίων ερμηνειών σε ιστορικές παραστάσεις που παίχτηκαν με επιτυχία και στο εξωτερικό: «Όρνιθες», «Άνοδος του Αρτούρο Ούι», «Ρινόκερος», «Ο Βασιλιάς Πεθαίνει», «Ανδόρα», «Ο Μπίντερμαν και οι Εμπρηστές», «Ο Παγοπώλης Έρχεται», «Βαβυλωνία», «Πέρσες», «Δολοφονία του Μαρά», «Βάτραχοι».

Μετά το Θέατρο Τέχνης, συνέχισε με συνεργασίες σε σπουδαία θεατρικά σχήματα υπό τον Αλέξη Μινωτή, τον Αλέξη Σολομό, τον Δημήτρη Χορν, το δίδυμο Καρέζη-Καζάκου και φυσικά το δίδυμο Βουγιουκλάκη-Παπαμιχαήλ. Τη δεκαετία του ΄80 συγκρότησε προσωπικούς θιάσους με την σύζυγό του, Ευαγγελία Σαμιωτάκη, και έκανε αρκετές περιοδείες στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Υπηρέτησε το θέατρο με συμμετοχή σε πάνω από 200 θεατρικά έργα, με γκάμα ρόλων που ξεκίνησε από το κλασσικό ρεπερτόριο και έφτασε στην επιθεώρηση. Από τους τελευταίους, χαρακτηριστικούς ρόλους του στη σκηνή ήταν αυτός του Λουκά στο «Λόγω Φάτσας» (Απλό Θέατρο, 1993-1995). Ο Θύμιος Καρακατσάνης το 1996 τον επέλεξε ως Μπάρμπα-Γιώργο στο «Καραγκιόζη-Ντριμ», ενώ έκλεισε την θεατρική του πορεία το 1999 παίζοντας στο πλευρό της Μιμής Ντενίση στο «Εγώ η Λασκαρίνα».

Ο ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Έκανε το κινηματογραφικό του ντεμπούτο το 1955 στην ταινία του Ντίμη Δαδήρα «Ο Αγαπητικός της Βοσκοπούλας», παίζοντας δίπλα στην Αλίκη Βουγιουκλάκη. Οι δρόμοι τους θα ξανασυναντηθούν λίγα χρόνια αργότερα στην πρώτη του συνεργασία με τη Φίνος Φιλμ. Ήταν ο ίδιος ο Φίλοποίμην Φίνος που τον ζήτησε να παίξει στη «Μανταλένα» (1960) και να κάνει μόνιμο – όπως έλεγαν τότε – συμβόλαιο με την εταιρία. Η φυσιογνωμία του, η μπάσα φωνή και το χαρακτηριστικό γέλιο του φέρνουν συνήθως ρόλους άνδρα σκληρού, μπρουτάλ ή ακόμα και κακού: Γιαμούρης στον «Αστραπόγιαννο», Αρμάγος στη «Στεφανία», Ηρόδοτος Ρίχτερ στο «Ορατότης Μηδέν», Αυγουστής στο «Επαναστάτης Ποπολάρος». Ωστόσο, κλασική έχει μείνει η ατάκα του «Είναι πολλά τα λεφτά, Άρη», την οποία έλεγε ως μαχαιροβγάλτης Μαύρος στην ταινία «Λόλα», απευθυνόμενος στον Άρη (Νίκο Κούρκουλο).

Με την Αλίκη Βουγιουκλάκη συναντήθηκε συχνά σε παραγωγές της Φίνος Φιλμ: ταγματάρχης στην «Υπολοχαγό Νατάσα», Σκανταλάκης στην «Νεράιδα και το Παληκάρι», Σωτήρης Γαρμπής στην «Δασκάλα με τα Ξανθά Μαλλιά», αλλά και στο «Αστείο Κορίτσι», «Σ’ Αγαπώ», «Η Κόρη του Ήλιου» και «Η Μαρία της Σιωπής». Η κινηματογραφική καριέρα του Σπύρου Καλογήρου μετρά πάνω από 65 συμμετοχές σε ταινίες, από τις οποίες οι 34 ήταν της Φίνος Φιλμ. Στην όψιμη περίοδο της καριέρας του, έδωσε στιβαρές ερμηνείες στις ταινίες «Άνθρωπο με το Γαρύφαλλο» (1980), «Κόκκινο Τρένο» (1982) και «Lilly’s Story» (2002), όπου ξανασυνεργάστηκε με τον Ροβήρο Μανθούλη 40 χρόνια μετά το «Ψηλά τα Χέρια Χίτλερ» (1962). Δεν απέφυγε να δοκιμαστεί και σε πιο κωμικούς ρόλους όπως στα «Στάκαμαν» (2000), «Ο Καλύτερός μου Φίλος» (2001) και στην τελευταία του κινηματογραφική εμφάνιση στο «Η Λίζα και όλοι οι Άλλοι» (2002).

Ήδη από τη δεκαετία του 1970 έκανε επιλεγμένες τηλεοπτικές συμμετοχές με ρόλους ανάλογους των κινηματογραφικών τύπων που είχε πλάσει, αλλά και σε φιλόδοξες παραγωγές όπως το «Βασίλισσα Αμαλία» (1975) του Κώστα Καραγιάννη (ξανά στο πλευρό της Αλίκης Βουγιουκλάκη).

ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΖΩΗ

Το 1952 παντρεύτηκε την ηθοποιό Ευαγγελία Σαμιωτάκη, την οποία γνώρισε στη Δραματική Σχολή. Μαζί απέκτησαν ένα γιό, τον Κωνσταντίνο και έζησαν μαζί ως το τέλος της ζωής του. Ήταν από τα πιο αγαπημένα καλλιτεχνικά ζευγάρια.

ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ

Το 1966 βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης για την ερμηνεία του στην ταινία μικρού μήκους «Τζίμης ο Τίγρης» του Παντελή Βούλγαρη.

Το 1971 του απονεμήθηκε από την Ένωση Ελλήνων Κριτικών Κινηματογράφου ο Αργυρός Απόλλωνας για την ερμηνεία του στην ταινία «Κατάχρησις Εξουσίας» της Φίνος Φιλμ.

Επίσης τιμήθηκε με τη Χρυσή Κεφαλή του Θεάτρου Βαχτάγκοφ της Μόσχας για την ερμηνεία του ως Α’ Κορυφαίος στο ανέβασμα της παράστασης «Πέρσες» του Αισχύλου με το Θέατρο Τέχνης.

ΘΑΝΑΤΟΣ

Ο Σπύρος Καλογήρου πέθανε στις 27 Ιουνίου του 2009, σε ηλικία 87 ετών, ενώ νοσηλεύονταν μετά από διαδοχικά σοβαρά προβλήματα υγείας.