Ο Ντίνος Κατσουρίδης είναι ο μόνος άνθρωπος στην Ελλάδα που σε εξήντα σχεδόν χρόνων κινηματογραφική δραστηριότητα, υπηρέτησε την 7η τέχνη ολιστικά και με πάθος. Μοντέρ σε 70 και πλέον ταινίες, διευθυντής φωτογραφίας σε 45, σκηνοθέτης σε 15, σεναριογράφος σε 14, παραγωγός σε περισσότερες από 10, ενώ σε πολλές ταινίες είχε περισσότερες από μία ιδιότητες. Και όλα αυτά βέβαια δεν προέκυψαν τυχαία…

Γεννήθηκε στη Λευκωσία και στο τέλος της δεκαετίας του ΄40 ήρθε στην Αθήνα για να σπουδάσει ιατρική, αλλά τελικά σπούδασε σκηνοθεσία στη σχολή Σταυράκου, που είχε πρόσφατα ιδρυθεί. Η πρώτη του επαγγελματική εμφάνιση ήταν το 1951, ως βοηθός σκηνοθέτη στην ταινία του Γρηγόρη Γρηγορίου, «Πικρό Ψωμί». Στη συνέχεια εργάστηκε για οκτώ ολόκληρα χρόνια στη Φίνος Φιλμ, η οποία ήταν για εκείνον και το μεγαλύτερο σχολείο. Η πρώτη ταινία στην οποία ανέλαβε το μοντάζ ήταν ο «Γρουσούζης» το 1952 και ακολούθησαν είκοσι ακόμα ταινίες της Φίνος Φιλμ, στις οποίες άλλοτε ήταν μοντέρ, άλλοτε διευθυντής φωτογραφίας, άλλοτε και τα δύο, και άλλοτε ηχολήπτης, συνεργαζόμενος με εξαιρετικούς σκηνοθέτες. Στη Φίνος Φιλμ ξεκίνησε και τη σκηνοθετική του δραστηριότητα το 1959 με την ταινία «Είμαι Αθώος». Φεύγοντας πια από τη Φίνος Φιλμ, θέλησε να μείνει ανεξάρτητος. Σκηνοθέτησε την ταινία «Έγκλημα στα Παρασκήνια» (1960), ταινία που έγινε αισθητή στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης κερδίζοντας δύο βραβεία (φωτογραφίας, και β΄ γυναικείου ρόλου). Χαρακτηριστικές ήταν επίσης οι ταινίες του, «Της Κακομοίρας – Ζήκος», κωμωδία την οποία σκηνοθέτησε το 1963, καθώς και «Οι Αδίστακτοι» με τον Νίκο Κούρκουλο, ταινίες με μεγάλη εμπορική επιτυχία. Από το 1970 ως το 1980 σκηνοθέτησε τον Θανάση Βέγγο σε 9 ταινίες με σημαντικότερες, «Τι Έκανες στον Πόλεμο Θανάση» και «Θανάση Πάρε το όπλο σου», οι οποίες κατέκτησαν πολλά βραβεία στα αντίστοιχα φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και στάθηκαν ορόσημο στη πορεία του ελληνικού κινηματογράφου.

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ασχολήθηκε με τη διεύθυνση φωτογραφίας και το μοντάζ σε ταινίες του Παντελή Βούλγαρη, του Βασίλη Βαφέα κ.α. Στην αξιοθαύμαστη καλλιτεχνική πορεία του βοήθησε νέους ανθρώπους του κινηματογραφικού χώρου και ιδιαίτερα στην ιδιαίτερη πατρίδα του την Κύπρο, όπου και στήριξε με πολλούς τρόπους την ίδρυση και εδραίωση του κινηματογραφικού φεστιβάλ. Το 2000 στο 41ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης τιμήθηκε για το σύνολο της προσφοράς του στον κινηματογράφο. Λίγο πριν το θάνατο του ολοκλήρωσε την συγγραφή της αυτοβιογραφίας του με τίτλο «Αναζητώντας τον Κ». Το 2012 η γυναίκα του, Ισαβέλλα Μαυράκη, παρουσίασε ένα ντοκιμαντέρ γύρω από τη ζωή του, με τίτλο «Μια Ζωή σαν Σινεμά». Επίσης το 2012 τιμήθηκε σε ένα τριήμερο εκδηλώσεων στην Ταινιοθήκη της Ελλάδoς.

Ο Ντίνος Κατσουρίδης ήταν ένα από τα πρώτα Επίτιμα Μέλη της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου. Με το θάνατό του έκλεισε ένα σημαντικό κεφάλαιο στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου.