Άνθρωπος ουσιαστικός και με φυσική ευγένεια, εργατική και πολυπράγμων η Τασσώ Καββαδία με την ξεχωριστή της φυσιογνωμία δημιούργησε το δικό της προσωπικό στυλ, με το οποίο θα μείνει για πάντα στη συλλογική μνήμη. Η υψηλή υποκριτική της ικανότητα, η θεατρική παιδεία της και το καθηλωτικό της βλέμμα, αποτέλεσαν το διαβατήριο για μία γεμάτη και δημιουργική καριέρα.

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ

Γεννήθηκε στην Πάτρα και από πολύ μικρή ηλικία μετακόμισε με την οικογένειά της στην Αθήνα, σε ένα σπίτι της Νεάπολης Εξαρχείων λίγα μέτρα από τον τότε κινηματογράφο Κόσμος (απέναντι από τα σημερινά Παναθήναια). Εκεί είδε την πρώτη βωβή εκδοχή του «Μπεν Χουρ» και μαγεύτηκε από τον κινηματογράφο. Παιδί αστικής οικογένειας από μικρή έδειξε καλλιτεχνική έφεση, όμως ο αυστηρός πατέρας της ήταν ανένδοτος να της επιστρέψει να σπουδάσει ή να ασχοληθεί με τις τέχνες. Την περίοδο της Κατοχής γίνεται Αδελφή του Ελέους δουλεύοντας για τον Ερυθρό Σταυρό, μέχρι που μετά την πίεση του πατέρα της παντρεύεται με συνοικέσιο. Επτά χρόνια αργότερα (και έχοντας πάρει διαζύγιο), η νεαρή Τασσώ παίρνει την απόφαση να κυνηγήσει το όνειρό της.

Φεύγει στο Παρίσι όπου σπουδάζει διακόσμηση και έξι μήνες αργότερα επιστρέφει στην Ελλάδα όπου συνεχίζει τη μαθητεία παρακολουθώντας μαθήματα σκηνογραφίας και ζωγραφικής κοντά στον Γιάννη Τσαρούχη, στη Σχολή Σταυράκου. Ο Τσαρούχης ήταν εκείνος που την παρότρυνε να κάνει μαθήματα υποκριτικής με τον Κάρολο Κουν, κι έτσι η Τασσώ Καββαδία γίνεται δεκτή στη Δραματική Σχολή Θεάτρου Τέχνης όπου συμπληρώνει την τριετή φοίτηση και βρίσκει πια την κλίση της.

ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ

Το 1954 κι ενώ ήταν ακόμα σπουδάστρια δίπλα στον Κουν, η Τασσώ Καββαδία βγήκε για πρώτη φορά στο θεατρικό σανίδι με ένα ρόλο στο ανέβασμα από το Θέατρο Τέχνης του έργου «Η Μικρή μας Πόλη» του Θόρντον Ουάιλντερ. Ως το 1958, συμμετείχε σε σημαντικές παραστάσεις του Θεάτρου Τέχνης όπως «Ο Κύκλος με την Κιμωλία» του Μπέρτολντ Μπρέχτ, «Ένα Τριαντάφυλλο στο Στήθος» του Τένεσση Ουίλλιαμς, και «Ο Ματωμένος Γάμος» του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα.

Στο θέατρο έπαιξε ρόλους που κάλυπταν όλο το ρεπερτόριο, με μοναδική εξαίρεση την αρχαία τραγωδία, και συνεργάστηκε σε επιτυχημένες παραστάσεις με τους θιάσους των Μίμη Φωτόπουλου, Μαίρης Αρώνη, Δημήτρη Μυράτ, Λεωνίδα Τριβιζά, Τζένης Καρέζη – Κώστα Καζάκου, Νίκου Κούρκουλου κ.ά.

Ο ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Όταν η Τασσώ Καββαδία συνάντησε τυχαία τον Μιχάλη Κακογιάννη στο καμαρίνι του Δημήτρη Χόρν, τον εντυπωσίασε με το αυστηρό και αριστοκρατικό παρουσιαστικό της παρά το νεαρό της ηλικίας της. Κι έτσι, χωρίς καλά καλά να το καταλάβει (και παρά τις αντιρρήσεις του Κουν αφού ήταν σπουδάστρια ακόμα), έκανε την πρώτη της κινηματογραφική εμφάνιση το 1954 στο «Κυριακάτικο Ξύπνημα», παίζοντας τη νευρωτική σύζυγο του Γιώργου Παππά. Η ερμηνεία της άρεσε τόσο που στα χρόνια που ακολούθησαν τυποποιήθηκε σε ρόλους αυστηρής και συντηρητικής γυναίκας.

Το 1960 έρχεται η πρώτη της συνεργασία με τη Φίνος Φιλμ στην ταινία «Το Κλωτσοσκούφι» ερμηνεύοντας τον ρόλο της στριμμένης αδελφής του Αλέκου Αλεξανδράκη. Από τις 11 συνολικά ταινίες που συμμετείχε για τη Φίνος Φιλμ, έξι ήταν σε σκηνοθεσία του Γιάννη Δαλιανίδη. Ανάμεσά τους τρία δράματα με τη Ζωή Λάσκαρη στον πρωταγωνιστικό ρόλο («Ιστορία μιας Ζωής», «Στεφανία», «Όλγα, Αγάπη μου») αλλά και το εμβληματικό «Η Αμαρτία της Ομορφιάς», όπου η Καββαδία έδωσε ρεσιτάλ ερμηνείας στο ρόλο της αυταρχικής πεθεράς που οδηγείται στην τρέλα. Με τον Δαλιανίδη όμως η Καββαδία κατάφερε να περάσει τον χαρακτήρα της σκληρής που είχε πλάσει και σε μια πιο εύθυμη διάσταση: αφενός ως κυρία Φαρλάκου στο «Ξύπνα Βασίλη» και αφετέρου ως σοβαρή (αλλά και λίγο ξινή) αδελφή της Ρένας Βλαχοπούλου στο «Μια Τρελλή Τρελλή Σαραντάρα».

Στην κινηματογραφική της πορεία συνεργάστηκε με τον Μιχάλη Κακογιάννη σε δύο ακόμα ταινίες («Στέλλα», «Ερόικα»), με τον Ζιλ Ντασέν στη «Φαίδρα» (ξανά στο πλάι της Μελίνας μετά τη «Στέλλα»), και φυσικά με τον Γιώργο Τζαβέλλα στο «Η Γυνή να Φοβήται τον Άνδρα» στο ρόλο της στριμμένης γειτόνισσας του ζευγαριού. Δεν εγκατέλειψε τον κινηματογράφο ως το τέλος της καριέρας της, συνεργαζόμενη με σκηνοθέτες όπως η Αγγελική Αντωνίου, ο Νίκος Περάκης, και ο Δημήτρης Κολλάτος.

Με την έλευση της τηλεόρασης, η Τασσώ ήταν από τις πρώτες που έκανε το πέρασμα στη μικρή οθόνη με επαγγελματισμό και σοβαρότητα, υποδυόμενη ρόλους σε δεκάδες τηλεοπτικές σειρές έως και το τέλος της ζωής της.

Παράλληλα με την παρουσία της σε θέατρο, κινηματογράφο και τηλεόραση, ανέπτυξε πολυσχιδή επαγγελματική δραστηριότητα. Από το 1954 έως το 1967 εργάστηκε και στο ραδιόφωνο ως παραγωγός και εκφωνήτρια, κάνοντας μαζί με τη Μαρία Ρεζάν την εκπομπή «Μια Ώρα για Τίποτα και για Όλα» ενώ για πέντε χρόνια ήταν η φωνή της «Σύγχρονης Γυναίκας» στην ομότιτλη εκπομπή. Την ίδια περίοδο, από το 1955 ως το 1969, εργάστηκε και ως δημοσιογράφος στο ελεύθερο καλλιτεχνικό ρεπορτάζ.

Μετά το 1965 και με όπλο την άριστη γνώση τριών ξένων γλωσσών, ξεκίνησε συνεργασία με εκδοτικούς οίκους μεταφράζοντας λογοτεχνικά βιβλία με προτίμηση στις αστυνομικές ιστορίες και τα SAS του Ζεράρ Ντε Βιλιέ. Αποδείχθηκε άκρως παραγωγική μεταφράστρια κι έτσι την υπογραφή της φέρει η μετάφραση εκατοντάδων τίτλων ευπώλητων βιβλίων κάθε είδους, καθώς και πάνω από 20 θεατρικά έργα.

ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΖΩΗ

Παντρεύτηκε πρώτη φορά το 1942, με πίεση του πατέρα της, τον βιομήχανο Αντώνη Σαλαπάτα και μαζί του απέκτησε τα τρία της παιδιά, δύο γιους και μία κόρη. Αρκετά χρόνια αργότερα γνώρισε τον δημοσιογράφο, συγγραφέα και μεταφραστή Βασίλη Καζαντζή με τον οποίο συνδέθηκε και τελικά παντρεύτηκε το 1965. Μαζί έζησαν μια ήρεμη συντροφική ζωή, όμως μετά τον πρόωρο θάνατό του εκείνη πέρασε τα τελευταία 25 χρόνια της ζωής της μόνη.

ΘΑΝΑΤΟΣ

Η Τασσώ Καββαδία πέθανε στις 18 Δεκεμβρίου του 2010, σε ηλικία 90 ετών.