Γοητευτικός, ανεπιτήδευτος και βαθιά εκφραστικός, ο Τάκης Χριστοφορίδης καθιερώθηκε μέσα από δεκάδες δευτερεύοντες ρόλους, τους οποίους έντυνε με ταλέντο και προσωπικότητα. Με το χαρακτηριστικό του βλέμμα και την ήπια, σχεδόν ειρωνική του ερμηνεία, κέρδισε μια ξεχωριστή θέση στο πάνθεον των ηθοποιών της χρυσής εποχής του ελληνικού κινηματογράφου. 

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ

Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1914 και μεγάλωσε σε μια εποχή γεμάτη αλλαγές και μετακινήσεις. Από νωρίς βρέθηκε κοντά στα καλλιτεχνικά μονοπάτια, χάρη και στον ξάδερφό του, τον γνωστό ηθοποιό Περικλή Χριστοφορίδη, ο οποίος τον ενθάρρυνε να ακολουθήσει το δρόμο της υποκριτικής. Ήταν εκείνος που του άνοιξε τις πρώτες πόρτες στο θέατρο, αναγνωρίζοντας στον νεαρό τότε Τάκη μια έμφυτη αίσθηση ρυθμού και σκηνικής παρουσίας.

ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ

Η θεατρική διαδρομή του Τάκη Χριστοφορίδη ξεκίνησε τη σεζόν 1933–1934 με τον θίασο του Βασίλη Αργυρόπουλου, συμμετέχοντας στα έργα «Βάρδα μπρος», «Ο παλιάτσος» και «Ο άρχοντας του κόσμου». Από την πρώτη του εμφάνιση φάνηκε η ευκολία του να κινείται με άνεση ανάμεσα σε κωμικούς και δραματικούς ρόλους.

Κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του συνεργάστηκε με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και το Εθνικό Θέατρο, ενώ το 1949 επέστρεψε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, την Κωνσταντινούπολη, με τον θίασο Καλουτά – Κρεβατά – Ντορ. Στο Θέατρο Σαράι παρουσίασαν, μεταξύ άλλων, τα έργα «Ελληνικά όνειρα», «Οι φοιτηταί» και «Η Λούση και τα κορίτσια της».

Στις αρχές της δεκαετίας του ’50 βρέθηκε δίπλα στη Σοφία Βέμπο σε επιτυχημένες επιθεωρήσεις όπως «Σταρ Ελλάς» (1952) και «Μαρία Λεμπέση» (1952–1953). Το 1953 προσλαμβάνεται στο ιστορικό Θέατρο Περοκέ και ξεκινά η μακροχρόνια συνεργασία του με τον Κώστα Χατζηχρήστο σε έργα όπως «Όμορφα κι ωραία», «Όσα παίρνει ο άνεμος», «Ρωμέικη φιέστα» και «Ο κύριος Πτέραρχος» – ρόλος που αργότερα ερμηνεύτηκε στον κινηματογράφο από τον Λάμπρο Κωνσταντάρα.

Τον Νοέμβριο του 1966 εμφανίζεται στην επιτυχημένη επιθεώρηση «Επιχείρησις Ασπίδα» στο Θέατρο Άλφα, πλάι στον Ορέστη Μακρή, με τον οποίο συνεργάζεται ξανά το 1967 στο έργο «Τι θα ψηφίσεις το Μάη, μπαμπά» – έργο που, λόγω της δικτατορίας, μετονομάστηκε αναγκαστικά σε «Πασχαλιές».

Ο ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Το κινηματογραφικό του ντεμπούτο έγινε το 1953 με την ταινία της Φίνος Φιλμ «Το Σωφεράκι», σε σενάριο και σκηνοθεσία του Γιώργου Τζαβέλλα. Δύο χρόνια αργότερα εμφανίζεται στην κωμωδία «Τα τρία μωρά» πλάι στον Κώστα Χατζηχρήστο, με τον οποίο θα χτίσει μια σταθερή και δημιουργική συνεργασία που θα μετρήσει 20 ταινίες.

Το 1957 ερμηνεύει τον αξέχαστο «Βαγγέλη» στη «Λατέρνα, φτώχεια και γαρύφαλλο», ενώ το 1959 θα είναι η πιο παραγωγική χρονιά της καριέρας του, με συμμετοχή σε οκτώ ταινίες —ανάμεσά τους και η επιτυχία «Η Μουσίτσα» με την Αλίκη Βουγιουκλάκη. Στις αρχές της δεκαετίας του ’60 ξεχωρίζει στο κοινωνικό δράμα «Αντίο Ζωή» της Φίνος Φιλμ και ακολουθούν ρόλοι σε κλασικές ταινίες όπως «Ο Σκληρός Άντρας», «Το Δόλωμα», «Υπάρχει και Φιλότιμο» και «Ο Παπατρέχας».

Συνολικά, ο Τάκης Χριστοφορίδης εμφανίστηκε σε 58 κινηματογραφικές ταινίες, ερμηνεύοντας ρόλους με αβίαστο χιούμορ και ξεχωριστή φυσικότητα. Η τελευταία του εμφάνιση στη μεγάλη οθόνη ήρθε όπως και η πρώτη: με ταινία της Φίνος Φιλμ. Ήταν το «Θέμα Συνειδήσεως» (1973), που κυκλοφόρησε μόλις δύο μήνες μετά τον θάνατό του.

Στην τηλεόραση έκανε μία μόνο εμφάνιση, το 1972, στη σατιρική σειρά «Ο Ντίνος στη Χώρα των Θαυμάτων» του Ντίνου Ηλιόπουλου.

ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΖΩΗ

Ήταν ξάδελφος του επίσης ηθοποιού Περικλή Χριστοφορίδη και ανήκε σε μια οικογένεια με παράδοση στην υποκριτική.

Αποφάσισε να κρατήσει την προσωπική του ζωή μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.

ΘΑΝΑΤΟΣ

Ο Τάκης Χριστοφορίδης απεβίωσε στις 17 Ιανουαρίου του 1973, σε ηλικία 59 ετών.