Γιάννης Βογιατζής

Γέννηση: 12 Ιουνίου 1927
Ιδιότητα: Ηθοποιός, Τραγούδι
Ταινίες με FF: 23

finos-film-inline-logo
Αφιερώματα #remembering (1)

ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΟΓΙΑΤΖΗΣ #1
play-sharp-fill

ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΟΓΙΑΤΖΗΣ #1

Με μεγάλη κωμική φλέβα και ακόμα μεγαλύτερη καρδιά, ο Γιάννης Βογιατζής έγραψε ιστορία στο σινεμά και αφοσιώθηκε στη θεατρική τέχνη με θρησκευτική προσήλωση και καλλιτεχνική ευαισθησία. Σεμνός, ευγενής και αφοπλιστικά ειλικρινής, παραμένει ακούραστος, μεθοδικός και αφοσιωμένος σε κάθε ρόλο που καλείται να ερμηνεύσει.

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ

Γεννήθηκε στο Αιτωλικό Μεσολογγίου, αλλά μεγάλωσε σε πολλές πολιτείες και χωριά της Ελλάδας, αφού ο πατέρας του ήταν δικαστικός και έπρεπε να αλλάζουν τόπο. Από παιδί ήθελε να γίνει ηθοποιός. Η πρώτη του παράσταση ήταν σε ηλικία επτά ετών, στο Αλιβέρι.

Ήρθε στην Αθήνα όταν ήταν πια δεκαοχτώ χρονών. Πριν ξεκινήσει τις σπουδές του στην Δραματική Σχολή του Βασιλικού Θεάτρου, πήγε στον Δημήτρη Χορν και του είπε: “Αν εσείς μου πείτε ότι κάνω για το θέατρο, θα γίνω ηθοποιός. Αλλά ακόμα και αν δεν κάνω, εγώ πάλι θα γίνω”. Και εκείνος του απάντησε: “Κάνεις!”.

ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ

Η πρώτη του θεατρική εμφάνιση πραγματοποιήθηκε το 1955, αμέσως μετά την αποφοίτησή του από την Δραματική Σχολή, στο έργο του Σαίξπηρ «Ο Έμπορος της Βενετίας» στο Θέατρο Διονυσία. Έκτοτε συνεργάστηκε με σημαντικούς θιάσους και έπαιξε σε έργα όπως «Η Αγριόπαπια» στο Θέατρο Τέχνης σε σκηνοθεσία Καρόλου Κουν, «Ιφιγένεια εν Αυλίδι» με τον θίασο της Μιράντας Μυράτ και του Μαρίνου Ιορδάνη και πολλά άλλα. Θήτευσε ακόμα στον θίασο του Κώστα Μουσούρη, ανεβάζοντας πολλές παραστάσεις, και στη συνέχεια έγινε και ο ίδιος θιασάρχης μαζί με την Ρένα Βλαχοπούλου και τον Γιώργο Κωνσταντίνου.

Συνέχισε την καριέρα του ανεβάζοντας πολλές θεατρικές κωμωδίες και επιθεωρήσεις, μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’90, που τον καλεί ο Γιώργος Χουβαρδάς να συνεργαστούν στο Θέατρο Αμόρε. Έτσι, εμφανίζεται τη σεζόν 1996-97 στο έργο «Τερέζα Ρακέν» του Ζολά, ενώ ακολουθούν άλλα σπουδαία έργα όπως «Ιβάνοφ» του Τσέχωφ και «Μάκβεθ» του Σαίξπηρ. Η συνεργασία του με το Εθνικό ξεκινάει τη σεζόν 2000-2001 στο μιούζικαλ «Οι Φοιτηταί» βασισμένο σε έργο του Ξενόπουλου, ενώ το 2003 θα συναντηθεί με τον Δημήτρη Μαυρίκιο στο έργο «Έξι Πρόσωπα Ζητούν Συγγραφέα» του Πιραντέλλο. Η σχέση του με το Εθνικό δυναμώνει και ακολουθούν σπουδαίες εμφανίσεις, που συνεχίστηκαν μέχρι πρόσφατα.

Το 2011 εμφανίστηκε πρώτη φορά στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου, με το έργο «Ηρακλής Μαινόμενος» του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού, ενώ συνέχεια είχε η «Γκόλφω» το 2013 σε σκηνοθεσία Νίκου Καραθάνου. Ο Γιάννης Βογιατζής είχε πει για τα συναισθήματα που του προκαλούσε πάντα η Επίδαυρος: “Με καταλαμβάνει δέος πάντοτε όταν βρίσκομαι σε αυτή τη σκηνή, στο κορυφαίο θέατρο της ανθρωπότητας”.

Ο Γιάννης Βογιατζής θεωρείται ο μεγαλύτερος εν ενεργεία Έλληνας ηθοποιός, αφού μέχρι και τα 92 του χρόνια ερμήνευε, διανύοντας μια πορεία 64 ετών πάνω στο θεατρικό σανίδι.

Ο ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Τον κινηματογράφο τον ξεκίνησε τυχαία, όταν άκουσε ότι ο θίασος του Μίμη Φωτόπουλου έκανε πρόβες στο θέατρο Μπουρνέλη. Μπήκε μέσα να ζητήσει δουλειά και μόλις του είδε είπε “Με συγχωρείται” και γύρισε την πλάτη να φύγει από την ντροπή του. Ο Φωτόπουλος τον σταμάτησε και τον ρώτησε αν είναι ηθοποιός, εκείνος απάντησε “ναι, αλλά..” και πριν προλάβει να ολοκληρώσει, ο Μίμης τον διακόπτει και του λέει “Προσλαμβάνεσαι”. Έτσι, λοιπόν, το 1957 παίζει τον πρώτο του μικρό ρόλο στην ταινία «Λατέρνα, Φτώχεια και Γαρύφαλλο» και από το τρακ που είχε, γυρίσανε την σκηνή δέκα φορές.

Στη συνέχεια, ο Δαλιανίδης βλέπει πάνω του την λάμψη που έψαχνε και του ανακοινώνει “Εσένα θα σε ζευγαρώσω με την Βλαχοπούλου”. Και έτσι και έγινε. Η πλούσια κωμική του φλέβα, ξετυλίχτηκε γρήγορα και στον κινηματογράφο, χαρίζοντάς μας σπουδαίες ερμηνείες σε ταινίες όπως «Μερικοί το Προτιμούν Κρύο», «Κορίτσια για Φίλημα», «Η Γυναίκα μου Τρελλάθηκε» και πολλές άλλες.

Αυτό όμως που έδωσε μεγάλη ώθηση στην δημοτικότητά του ήταν η συμμετοχή του στην ραδιοφωνική εκπομπή «Το Ημερολόγιο ενός Θυρωρού», στην οποία ο Γιάννης Βογιατζής δάνειζε την φωνή του και την προσωπικότητά του στον χαζοχαρούμενο τύπο “Μικέ”, ο οποίος έλεγε συνέχεια «Σας χαιρέτησα; Δεν σας χαιρέτησα. Χαίρετε, τι κάνετε, καλά ευχαριστώ». Η τεράστια αυτή επιτυχία στο ραδιόφωνο ενέπνευσε τον Γιάννη Δαλιανίδη να γυρίσει το 1968, μια ταινία στην Φίνος Φιλμ, πάνω στην προσωπικότητα του “Μικέ”, με τίτλο «Ο Μικές Παντρεύεται», η οποία αποτέλεσε κινηματογραφική επιτυχία και σημείο αναφοράς για τον Γιάννη Βογιατζή.

Συνολικά έχει παίξει σε περισσότερες από 65 ταινίες, κυρίως κωμωδίες, κομεντί και επιθεωρήσεις. Αξιοσημείωτη ήταν και η παρουσία του στην Ελληνική τηλεόραση, με τηλεοπτικές σειρές όπως «Η Γειτονιά μας», «Ορκιστείτε Παρακαλώ», «Ένα Αστέρι Γεννιέται», «Η Λάμψη», και «Η Οικογένεια Βλάπτει» το 2009.

ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ

Τον Απρίλιο 2022, η Φίνος Φιλμ και η Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου τίμησαν τον Γιάννη Βογιατζή με ειδικό βραβείο για την συνολική του προσφορά, σε τελετή που πραγματοποιήθηκε στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος.
Όταν ανέβηκε στη σκηνή, καταχειροκροτήθηκε από το κοινό και δήλωσε μεταξύ άλλων: «Δεν νοιώθω σα να βρίσκομαι σε μια συνάντηση αγνώστων, αλλά σε μια συνάντηση με την οικογένεια μου. Αυτό το βραβείο με συγκινεί ιδιαίτερα γιατί η Φίνος Φιλμ ήταν το σπίτι μου. Το σπίτι σου είναι όπου αισθάνεσαι καλά, όπου νοιώθεις έντιμος, σωστός και αληθινός και αυτό που κάνεις το κάνεις με την ψυχή και την καρδιά σου. Όπως μου είχε πει κάποτε ο Βασίλης Λογοθετίδης, δεν υπάρχουν μικροί και μεγάλοι ρόλοι. Δεν υπάρχουν κωμικοί και δραματικοί ηθοποιοί. Υπάρχουν μεγάλοι και μικροί ηθοποιοί. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ που κάνατε τον κόπο να έρθετε σήμερα εδώ και επιτρέψτε μου, ενώ προσπαθώ να μην είμαι συγκινημένος, ετούτη τη φορά έχω συγκινηθεί στ’αλήθεια».

ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΖΩΗ

Παρέμεινε παντρεμένος μέχρι το 2019, όταν και απεβίωσε η σύζυγός του πλήρης ημερών. Μαζί απέκτησαν έναν γιο και ένα εγγόνι. Είναι εξάδελφος και συνονόματος του επίσης ηθοποιού και τραγουδιστή Γιάννη Βογιατζή.

finos-film-inline-logo
Αποφθέγματα #quotes

«Δεν υπάρχουν μικροί και μεγάλοι ρόλοι. Υπάρχουν μεγάλοι και μικροί ηθοποιοί.»
«Η τέχνη απεικονίζει πάντοτε την εποχή της. Τότε, την εποχή του Φίνου, παρουσιάζαμε μια πραγματική κατάσταση και παίζαμε αληθινούς ανθρώπους.»
«Η ηλικία είναι για να γράφεται στην ταυτότητα, για κανέναν άλλο λόγο. Ο καθένας έχει την ηλικία που φέρει.»