Γοητευτικός, ευγενής και με γνήσια κωμική φλέβα, ο Νίκος Παπαναστασίου μας χάρισε όμορφες στιγμές στον κινηματογράφο, το θέατρο και την τηλεόραση σε μια καριέρα που μετρά πάνω από πέντε δεκαετίες.

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ

Γεννήθηκε το 1935 στην Αθήνα και μεγάλωσε στον Πειραιά. Από μικρή ηλικία έδειξε τη δύναμη και την πειθαρχία του μέσα από τον αθλητισμό, αναδεικνυόμενος σε πρωταθλητή Ελλάδος στην κολύμβηση, με σημαντικές διακρίσεις στο ενεργητικό του.

Παρά την αυστηρότητα του πατέρα του —στρατιωτικού στο επάγγελμα— ο νεαρός Νίκος ακολούθησε την πραγματική του κλίση. Σπούδασε υποκριτική κρυφά, στη Δραματική Σχολή του Κωστή Μιχαηλίδη, ανοίγοντας τον δρόμο για μια σπουδαία καλλιτεχνική πορεία.

Το 1968 συνελήφθη και φυλακίστηκε από το καθεστώς της Χούντας, υπομένοντας βασανιστήρια, ένα γεγονός που σίγουρα σημάδεψε τη ζωή και την προσωπικότητα του, αλλά δεν λύγισε το πείσμα και την αξιοπρέπεια του.

Ο ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Η πρώτη εμφάνιση του Νίκου Παπαναστασίου στη μεγάλη οθόνη έγινε το 1960, στην κωμωδία «Ερωτικά Παιχνίδια» — τη μοναδική σκηνοθετική απόπειρα του Γιώργου Θεοδοσιάδη στον κινηματογράφο.

Στα τέλη του 1964 εντάσσεται στη Finos Film και, υπό τη σκηνοθετική καθοδήγηση του Γιάννη Δαλιανίδη, συμμετέχει την περίοδο 1965–1967 σε τέσσερις ταινίες που σημάδεψαν την πορεία του: το μιούζικαλ «Κορίτσια για Φίλημα», η δραματική «Η Ιστορία μιας Ζωής», η νεανική κωμωδία «Τέντι Μποϊ Αγάπη μου», το λαμπερό «Ραντεβού στον Αέρα» και οι θρυλικές «Θαλασσιές οι Χάντρες».

Μετά από έναν χρόνο αποχής από τον κινηματογράφο, επιστρέφει το 1969 στη Finos Film με την τολμηρή ταινία «Γυμνοί στο Δρόμο». Την ίδια περίοδο ξεκινά και η συνεργασία του με άλλες εταιρίες παραγωγής, συμμετέχοντας σε αγαπημένες ταινίες όπως «Ο Άνθρωπος της Καρπαζιάς», «Φουκαράδες και Λεφτάδες» και «Ο Δασκαλάκος Ήταν Λεβεντιά».

Το 1972 συνεργάζεται για τελευταία φορά με τη Finos Film, στη δραματική ταινία του Νίκου Φώσκολου «Με Φόβον και Πάθος».

Κατά τη δεκαετία του ’80 πρωταγωνιστεί σε πολλές παραγωγές, όμως η δημοτικότητά του εκτοξεύεται τη σεζόν 1983–1984, χάρη σε τρεις ταινίες που αγάπησε θερμά το κοινό και παραμένουν διαχρονικές: «Ο Παπά-Σούζας», «Ο Παπά-Σούζας Φαντομάς» και «Λαλάκης ο Εισαγόμενος» — ο τελευταίος εμπνευσμένος από επιτυχημένο κρατικό σποτ του 1983 για την ενίσχυση των ελληνικών προϊόντων και την καταπολέμηση της ξενομανίας.

Η μακρά κινηματογραφική του πορεία ολοκληρώνεται το 2011, με την ταινία του Όμηρου Ευστρατιάδη «Ρόδα, Τσάντα και Κοπάνα», όπου υποδύεται για τελευταία φορά τον αξιαγάπητο Παπά-Σούζα.

ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ

Ένας από τους πρώτους θεατρικούς ρόλους του Νίκου Παπαναστασίου ήταν εκείνος του Τόνυ, στην παράσταση «Φουρτούνες και Μπουνάτσες», που ανέβασε το 1960 ο θίασος Βέμπο – Ευθυμίου. Λίγο αργότερα, το καλοκαίρι του 1962, συνεργάστηκε με τον Νίκο Χατζίσκο στις παραστάσεις «Το Ρομάντζο της Πεντάρας» και «Ερωτόκριτος», αφήνοντας ήδη το πρώτο αξιόλογο αποτύπωμά του στο θεατρικό σανίδι.

Τη σεζόν 1963–1964 συμμετέχει στον θίασο Αυλωνίτη – Βασιλειάδου – Ρίζου, εμφανιζόμενος στα έργα «Η Γυναικούλα μας» και «Οι Νεόπλουτοι». Στη συνέχεια, τη διετία 1964–1965, συνεργάζεται με την Αλίκη Βουγιουκλάκη και τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ στις παραστάσεις «Κολόμπ» και «Πειρασμός», εδραιώνοντας ακόμη περισσότερο την παρουσία του στο ελληνικό θέατρο.

Τα επόμενα χρόνια συμμετέχει σε πληθώρα θεατρικών παραγωγών, όμως το είδος στο οποίο πραγματικά ξεχώρισε —και αγαπήθηκε ιδιαίτερα από το κοινό— ήταν η επιθεώρηση. Στις δεκαετίες του 1990 και του 2000 πρωταγωνίστησε σε ορισμένες από τις πιο επιτυχημένες επιθεωρήσεις της εποχής, όπως «Από το Ωχ στο Πασ…Ωχ», «Μουρλένιουμ», «Πετσί και Κόκκαλη», «Η Φάρμα των Τρελών» και «Ελλάς στο Παραπέντε».

Η αμεσότητα, ο ρυθμός, το χιούμορ και η ζεστασιά του τον καθιέρωσαν στη σκηνή, χαρίζοντάς του έναν ξεχωριστό χώρο στο ελληνικό θέατρο και μια σχέση αληθινής αγάπης με το κοινό.

Η ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

Ο Νίκος Παπαναστασίου έκανε την πρώτη του τηλεοπτική εμφάνιση το 1973, στην κωμική σειρά της ΥΕΝΕΔ «Ο Ονειροπαρμένος», όπου υποδύθηκε το αφεντικό του Κώστα Βουτσά. Η ερμηνεία του άνοιξε τον δρόμο για μια σειρά από αξιοσημείωτες τηλεοπτικές συνεργασίες.

Ακολούθησαν οι σειρές «Η Γειτονιά μας», «Γιούγκερμαν», «Συνταγματάρχης Λιάπκιν», «Ιστορίες χωρίς Δάκρυα», «Άνθρωποι και Ανθρωπάκια», καθώς και η σειρά «Θωμάς επί Κολωνώ», όπου συμπρωταγωνίστησε με την Έλενα Ναθαναήλ, σε έναν από τους πιο χαρακτηριστικούς τηλεοπτικούς ρόλους του.

Η τελευταία του εμφάνιση στη μικρή οθόνη ήταν το 1983, στην κοινωνική σειρά «Ουράνιο Τόξο», σε σκηνοθεσία του Βασίλη Γεωργιάδη — ολοκληρώνοντας έτσι μια κομψή και ουσιαστική παρουσία στην ελληνική τηλεόραση.

ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΖΩΗ

Τα τελευταία χρόνια έχει αποσυρθεί από την υποκριτική και ζει σε ένα ορεινό χωρίο του Νομού Φωκίδας.