Ανήσυχη φυσιογνωμία και σεμνός ζεν πρεμιέ, ο Μιχάλης Νικολινάκος άφησε το στίγμα του σε πολλά επίπεδα της πολιτιστικής και καλλιτεχνικής κίνησης, αφού συνδύασε την αγάπη του για την υποκριτική, την ζωγραφική και την σκηνογραφία, υπηρετώντας τις τέχνες του πιστά και παραγωγικά.

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ

Γεννήθηκε στα Χανιά της Κρήτης από γονείς Μανιάτες. Ο πατέρας του ήταν αξιωματικός του Λιμενικού και έτσι, τα παιδικά του χρόνια τα έζησε σε διάφορες παραθαλάσσιες πόλεις, όπως Καλαμάτα, Κέρκυρα, Χαλκίδα και Γερολιμένας Μάνης. Στην εφηβεία του εγκαταστάθηκε μαζί με του γονείς του και τα δύο αδέλφια του στα «Μανιάτικα» του Πειραιά. Πολιτικοποιημένος έλαβε μέρος στην Εθνική Αντίσταση και μάλιστα, παραλίγο να χάσει τη ζωή του στο μπλόκο της Κοκκινιάς.

Άρχισε να ασχολείται από πολύ νέος με το σκίτσο και τη ζωγραφική, με αποτέλεσμα το 1943 να μπει στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών. Αργότερα, το 1954, φοίτησε και στην Δραματική Σχολή του Δημήτρη Ροντήρη, αφού είχε αρχίσει ήδη να κάνει τα πρώτα του βήματα στον κινηματογράφο.

Ο ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Η πρώτη του συμμετοχή σε κινηματογραφική ταινία έγινε το 1952 στο «Στραβόξυλο» του Δημήτρη Ψαθά. Συνέχεια είχαν ταινίες όπως «Αγιούπα», «Τσιγγάνικο Αίμα» και «Γεννίτσαροι», όπου ο Νικολινάκος αρχίζει να τραβάει την προσοχή των παραγωγών. Το 1957 πρωταγωνιστεί στην ταινία «Άνθρωπος του Τραίνου» πλάι στην Άννα Συνοδινού, ενώ το 1958 πρωταγωνιστεί στην θρυλική ταινία «Το Τελευταίο Ψέμμα» του Μιχάλη Κακογιάννη, δίπλα στην Έλλη Λαμπέτη και τον Γιώργο Παππά. Την επόμενη χρονιά, ερμηνεύει τον βασικό χαρακτήρα στην ταινία του Γιάννη Μαρή «Έγκλημα στο Κολωνάκι». Συμμετείχε συνολικά σε περίπου 35 ταινίες μέσα στη δεκαετία 1954-64, στις οποίες αν και είχε ιδιαίτερη επιτυχία, αποφάσισε να αφήσει τον κινηματογράφο νωρίς.

Ο γιος του, Νίκος, σε μία συνέντευξη είχε πει: «Ο πατέρας μου αποχώρησε από τα κινηματογραφικά δρώμενα στα μέσα της δεκαετίας του ’60, όταν διαισθάνθηκε ότι τα πράματα άλλαζαν για το ελληνικό σινεμά. Η δικτατορία ήταν κάτι που τον πλήγωσε και ήταν γι’ αυτόν ένα τέλος εποχής».

Η κύρια επαγγελματική ενασχόληση του Μιχάλη Νικολινάκου ήταν πάντα η ζωγραφική, με αγάπη σε όλα τα εικαστικά είδη: λάδι, ακουαρέλα, μελάνη, χαρακτική, εικονογράφηση και σκηνογραφία. Έλαβε μέρος σε δεκάδες εκθέσεις και είχε δικό του ατελιέ στην Ομόνοια. Υπήρξε σκιτσογράφος στις εφημερίδες «Ελευθερία» και «Ακρόπολη» και σκηνογράφος στο θέατρο Αργυροπούλου. Το 1983 εξελέγη πρόεδρος της Ένωσης Πτυχιούχων Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών.

ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΖΩΗ

Το 1954 παντρεύτηκε την Ελευθερία Χριστομόγλου και απέκτησαν μαζί έναν γιό, το Νίκο.

ΘΑΝΑΤΟΣ

Ο Μιχάλης Νικολινάκος πέθανε στις 13 Δεκεμβρίου 1994 και η νεκρώσιμος ακολουθία έγινε στον Άγιο Κωνσταντίνο Πειραιά την επόμενη μέρα.