Η Καίτη Πάνου ήταν μία από τις αγαπημένες ελληνίδες ενζενί ηθοποιούς και η πρώτη πρωταγωνίστρια του ελληνικού ομιλούντος κινηματογράφου στα χρόνια του ΄40. Έχει χαρακτηριστεί ως η «Μεγάλη κυρία της υποκριτικής».
Γεννήθηκε στον Πύργο της Βουλγαρίας, αλλά μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε στη Σχολή Ηθοποιών Κινηματογράφου του Γ. Θεοδοσιάδη, ενώ με τις εμφανίσεις της από πολύ μικρή στο παιδικό θέατρο, είχε χαρακτηριστεί ως “παιδί-θαύμα”. Το 1943, σε ηλικία μόλις 17 ετών, έκανε την εμφάνισή της στην ταινία της Φίνος «Η Φωνή Της Καρδιάς», πλάι στον Λάμπρο Κωνσταντάρα. Μέχρι το 1954 έπαιξε σε άλλες πέντε ταινίες εκ των οποίων οι δύο ήταν της Φίνος Φιλμ. Τη συγκεκριμένη χρονιά παντρεύτηκε και έπαψε να εργάζεται για έξι χρόνια. Επανήλθε, ωστόσο, δριμύτερη το 1960, παίζοντας και πάλι δίπλα στον Λάμπρο Κωνσταντάρα, στην ταινία «Ένας Δον Ζουάν Για Κλάματα», αρχίζοντας μία νέα επιτυχημένη καριέρα. Ακολούθησαν άλλες τριάντα περίπου ταινίες –οι τρεις της Φίνος Φιλμ-, στις οποίες αναδείχθηκε το πηγαίο ταλέντο της, κυρίως σε ρόλους κομψής μεγαλοαστής ντάμας. Θεωρήθηκε ιδανική παρτενέρ του Λάμπρου Κωνσταντάρα στις εννέα ταινίες που παίξανε μαζί.
Στο θέατρο πρωτοεμφανίστηκε το 1962 με το θίασο του Μίμη Φωτόπουλου και ακολούθησαν αξιόλογες συνεργασίες με πολλούς θιάσους δημοφιλών πρωταγωνιστών. Συμμετείχε επίσης, με σημαντικούς ρόλους, σε αρκετές τηλεοπτικές σειρές.