Γοητευτικός, με βελούδινο και εκφραστικό λόγο και μεγάλα υποκριτικά προσόντα, ο Γιάννης Φέρτης ήταν από τους τελευταίους εκπροσώπους της μυθικής γενιάς του Θεάτρου Τέχνης και ένας ερμηνευτής που αναδείχθηκε δίκαια σε έναν από τους πιο ξεχωριστούς ηθοποιούς του θέατρου και του κινηματογράφου.

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1938 αλλά η καταγωγή του ήταν από την ορεινή Φθιώτιδα. Από μικρός στην βιοπάλη, το πρωί δούλευε στο οικογενειακό κρεοπωλείο και το βράδυ πήγαινε σχολείο. Σε ηλικία 16 ετών είχε ήδη αποφασίσει ότι θέλει να γίνει ηθοποιός και με την ολοκλήρωση του σχολείου, μπήκε στην Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν.

ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ

Η πρώτη του εμφάνιση στο θεατρικό σανίδι έγινε με το Θέατρο Τέχνης το 1959, στο έργο «Η Ηλικία της Νύχτας» του Ιάκωβου Καμπανέλλη. Ακολούθησαν σημαντικά έργα, όπως «Όρνιθες» και το «Γλυκό Πουλί της Νιότης» πλάι στην αξέχαστη Μελίνα Μερκούρη. Το 1965 ίδρυσε δικό του θίασο μαζί με την τότε σύζυγό του, Ξένια Καλογεροπούλου, ανεβάζοντας έργα Ελλήνων και ξένων συγγραφέων, ενώ αργότερα πήρε μέρος στις παραστάσεις του ΚΘΒΕ και του Λαϊκού Πειραματικού θεάτρου. Συνεργάστηκε με την Αλίκη Βουγιουκλάκη στο έργο «Νυφικό Κρεβάτι» του Γιαν ντε Χάρντογκ, καθώς και με τον θίασο Καρέζη-Καζάκου στην «Παναγία των δολαρίων» του Γκάρσον Κάνιν.

Την δεκαετία του ’80 ανέβασε με δικό του θίασο στο θέατρο Αθηνά, σπουδαία έργα όπως το «Γλυκό Πουλί της Νιότης» πάλι με την Μελίνα Μερκούρη ως συμπρωταγωνίστρια, «Το τέλος της κυρίας Τσέινι» του Φ. Λόνσντεϊ με συμπρωταγωνίστρια τη Μιμή Ντενίση, «Το παιχνίδι του έρωτα» του Πιέρ ντε Μαριβώ, τα «Οργισμένα νιάτα» του Τζον Όσμπορν, «Το πιο αληθινό» του Τομ Στόπαρντ, «Αμαντέους και Μαύρη κωμωδία» του Πίτερ Σάφερ, «Επικίνδυνες σχέσεις» του Κρίστοφερ Χάμπτον και πολλά άλλα.

Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 συνεργάστηκε με το Αμφιθέατρο του Σπύρου Ευαγγελάτου και ερμήνευσε τον «Βόυτσεκ» του Γκέοργκ Μπύχνερ (1990) και τον «Άμλετ» του Ουίλιαμ Σαίξπηρ. Ακολούθησαν ρόλοι σε έργα όπως «Ο Γλάρος» του Αντόν Τσέχοφ, «Δανειστές» του Άουγκουστ Στρίντμπεργκ και «Βυσσινόκηπος» του Τσέχοφ. Το 1997 ερμήνευσε τον «Δον Ζουάν» του Μολιέρου σε παραγωγή του ΔΗΠΕΘΕ Βόλου.

Το 2007 πρωταγωνίστησε στην «Επιστροφή» του Τζόζεφ Κόνραντ, όπου τιμήθηκε για την ερμηνεία του με το Θεατρικό Βραβείο Κοινού. Συνέχισε να ερμηνεύει με τεράστια αφοσίωση στο θέατρο, σε έργα όπως «Επιστροφή της γηραιάς κυρίας» του Φρίντριχ Ντίρενματ, «Ο θεός της σφαγής» της Γιασμίνα Ρεζά, «Ο δρόμος περνάει από μέσα» του Ιάκωβου Καμπανέλλη, «Πατέρας» του Άουγκουστ Στρίντμπεργκ, «Από τη σιωπή έως την άνοιξη» του Λεωνίδα Προυσαλίδη, «Ήρωες» του Ζεράρ Σιμπλερά, όπου και τιμήθηκε για την ερμηνεία του με το Θεατρικό Βραβείο Κοινού 2018. Το 2019 πρωταγωνίστησε στο βραβευμένο έργο της Μαρίλια Σαμπέρ Τόρες «Ένας αληθινός καουμπόι», που αποτέλεσε και την τελευταία του εμφάνιση στο θέατρο.

Ο ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Ο κινηματογράφος μπήκε στη ζωή του από νωρίς, όταν το 1961 εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην ταινία «Αγάπη και Θύελλα» του Σωκράτη Καψάκη με πρωταγωνίστρια την Ξένια Καλογεροπούλου. Συνέχεια είχε την ίδια χρονιά η ταινία «Ποια είναι η Μαργαρίτα» του Ντίμη Δαδήρα και πολύ σύντομα καθιερώθηκε ως ένας «χαμηλών τόνων» ζεν πρεμιέ.

Το 1962 περνάει την πόρτα της Φίνος Φιλμ για να παίξει στην ταινία «Ηλέκτρα» του Μιχάλη Κακογιάννη, πλάι στην Ειρήνη Παπά, ερμηνεύοντας τον ρόλο του Ορέστη. Η ταινία αυτή αποτέλεσε “σταθμό” για την καριέρα του, αφού απέσπασε 25 διεθνείς διακρίσεις, μεταξύ των οποίων και υποψηφιότητα για Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας. Ακολούθησαν άλλες τρεις δραματικές ταινίες παραγωγής Φίνος Φιλμ με αξιοσημείωτες ερμηνείες, ενώ συνολικά συμμετείχε σε 29 κινηματογραφικές παραγωγές. Ξεχωριστή επίσης ήταν και η συμμετοχή του στην ταινία «Εκείνο το Καλοκαίρι» (1971) του Βασίλη Γεωργιάδη, στην οποία ερμήνευσε τραγούδια του Γιάννη Σπανού όπως το “Σαν με Κοιτάς”, χωρίς να εμφανίζεται ο ίδιος σαν ηθοποιός.

Το 2008 κέρδισε το Βραβείο Α΄ Ανδρικού Ρόλου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για την ερμηνεία του στην ταινία «Σκλάβοι στα δεσμά τους» σε σκηνοθεσία Τώνη Λυκουρέση.

Σημαντική ήταν και η παρουσία του στο χώρο της τηλεόρασης, η οποία ξεκίνησε το 1976, συμμετέχοντας σε πολλά σήριαλ όπως «Αθάνατες ιστορίες αγάπης», «Η δασκάλα με τα χρυσά μάτια», «Ο συμβολαιογράφος», «Ο επισκέπτης της ομίχλης», «Το κόκκινο φεγγάρι», «Βαμμένος Ήλιος» και άλλα. Παράλληλα με την τηλεόραση, πραγματοποίησε πολλά διαφημιστικά σποτ, με την χαρακτηριστική φωνή του να αποτελεί σήμα κατατεθέν στο χώρο.

ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΖΩΗ

Πρώτη του σύζυγος υπήρξε η ηθοποιός Ξένια Καλογεροπούλου από το 1963 έως το 1972 και δεύτερη η ηθοποιός Μιμή Ντενίση από το 1981 έως το 1988. Από το 2001 έως τον θάνατό του ήταν παντρεμένος με την ηθοποιό Μαρίνα Ψάλτη.

ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ

Το 2007 και το 2018 τιμήθηκε με το Θεατρικό Βραβείο Κοινό για τις ερμηνείες του στα έργα «Επιστροφή» του Τζόζεφ Κόνραντ και «Ήρωες» του Ζεράρ Σιμπλερά.

Το 2008 κέρδισε το Βραβείο Α΄ Ανδρικού Ρόλου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για την ερμηνεία του στην ταινία «Σκλάβοι στα δεσμά τους» σε σκηνοθεσία Τώνη Λυκουρέση.

ΘΑΝΑΤΟΣ

Ο Γιάννης Φέρτης έφυγε από τη ζωή στις 14 Απριλίου 2024, σε ηλικία 86 ετών.