Με ταλέντο στην υποκριτική, το τραγούδι και το χορό, η Ζωζώ Σαπουντζάκη, κατάφερε να διαπρέψει στο καλλιτεχνικό στερέωμα με αμείωτο μπρίο και νεανική διάθεση αποκτώντας το προσωνύμιο «Βασίλισσα της Νύχτας». Αν και δεν μπορεί κανείς να την κατατάξει σε ένα είδος, πρόκειται για ένα φαινόμενο ζωντάνιας και μεγάλης αγάπης για την τέχνη που με πάθος συνεχίζει να δημιουργεί από παιδί.

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ

Γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη, κόρη προσφύγων καθώς ο πατέρας της, Σωκράτης, καταγόταν από την Κωνσταντινούπολη ενώ η μητέρα της, Φυλή, από την Σμύρνη. Μεγάλωσε στην οδό Τσιμισκή, απέναντι από τον κινηματογράφο Τιτάνια, στην ίδια γειτονιά με τον Γιάννη Δαλιανίδη με τον οποίο ανέπτυξαν φιλία και μάλιστα εκείνος της έμαθε να χορεύει. Από μικρή προτιμούσε αντί να παίζει με τις κούκλες να τρυπώνει στο Τιτάνια και να αντιγράφει τις χορευτικές κινήσεις που έβλεπε στην οθόνη, πότε ως άλλη Ρίτα Χειγουόρθ και πότε ως Σιλβάνα Μανγκάνο.

Βγήκε στο θέατρο σε ηλικία μόλις επτά ετών, όταν η ηθοποιός Ζωζώ Νταλμάς που ήταν φίλη του πατέρα της από την Κωνσταντινούπολη, την έστειλε στο θίασο του Παρασκευά Οικονόμου που αναζητούσε ένα αγοράκι για ένα ρόλο στο θέατρο. Έτσι η Ζωζώ Σαπουντζάκη έκανε το ντεμπούτο της ως «αγοράκι», ενώ πολύ γρήγορα μαζί με την αδελφή της, Βάσω, σχημάτισαν το καλλιτεχνικό δίδυμο που έγινε γνωστό και αγαπητό ως «Σαπουντζάκια» ή «το κουκί και το ρεβύθι».

ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ

Με το θίασο του Παρασκευά Οικονόμου έπαιξαν μαζί στο «Ντελίριο» το 1943 ενώ το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς συμμετείχαν στην οπερέτα «Αγρίμι» του Χριστόφορου Ελευθεριάδη. Στην περίοδο της Κατοχής συμμετείχαν σε διάφορα σχήματα που έδιναν παραστάσεις στη Θεσσαλονίκη, μεταξύ των οποίων στο βαριετέ του κονφερασιέ Φίλωνα Αρία (όπου η σύζυγός του έγραφε τα σκετς των κοριτσιών) αλλά και σε μια σύμπραξη με τον φίλο τους Γιάννη Δαλιανίδη και τον (άγνωστο τότε) Κώστα Χατζηχρήστο.

Ήδη από αυτή την τρυφερή ηλικία, η Ζωζώ Σαπουντζάκη είχε αποφασίσει ότι ήθελε να ακολουθήσει αυτή την ζωή και σε αυτό είχε τη στήριξη του πατέρα της, παρά τις ενστάσεις της μητέρας της. Έτσι, όταν η αδελφή της επέλεξε να εγκαταλείψει το θέατρο για να κάνει οικογένεια, η Ζωζώ συνέχισε μόνη της τη σταδιοδρομία της στο θέατρο του Λευκού Πύργου, ενώ παράλληλα σπούδασε χορό στη Σχολή Χορού Μουσικού Θεάτρου και έμαθε κλακέτες από τον Κριστιάνιο στο καμπαρέ Αρζεντίνα. Στις αρχές τις δεκαετίας του ’50, κατέβηκε στην Αθήνα για να συνεχίσει την καριέρα της, με τη μητέρα της να αναλαμβάνει καθήκοντα «ατζέντη». Ήταν η ώρα το «μικρό», όπως την αποκαλούσαν όλοι ως τότε, να μεταμορφωθεί σε «βασίλισσα».

Στην Αθήνα σημείωσε μεγάλες επιτυχίες παίζοντας αρχικά σε οπερέτες και επιθεωρήσεις που αξιοποιούσαν το ταλέντο της στο χορό και το τραγούδι. Στα μέσα της ίδιας δεκαετίας όμως επέλεξε να αφήσει το θέατρο και να ξεκινήσει εμφανίσεις σε διάφορα νυχτερινά κέντρα, όπου σύχναζε όλη η «αφρόκρεμα» της εποχής εκείνης. Ήδη από την πρώτη της εμφάνιση προκαλεί «πάταγο» στο κέντρο «Παλιά Αθήνα» στην Πλάκα με τον γνωστό κονφερασιέ Γιώργο Οικονομίδη. Εκεί ήταν που μια βραδιά, όταν ο Τώνης Μαρούδας πριν την καλέσει στη σκηνή φώναξε «Και τώρα η Βασίλισσα της νύχτας», η Ζωζώ απέκτησε τον τίτλο που θα τη συνοδεύει σε όλη της την καριέρα. Με «βασιλική περιβολή» τις πανάκριβες τουαλέτες με φτερά και πούπουλα, έκανε την νυχτερινή Αθήνα να παραμιλάει για το μπρίο της.

Ακολούθησε η περίοδος που αποφάσισε να φύγει για να δουλέψει στις ΗΠΑ, κλείνοντας μεγάλα συμβόλαια για εμφανίσεις σε φημισμένα νυχτερινά κέντρα. Μετά από ένα χρόνο όμως επέστρεψε στην Ελλάδα, και συνέχισε τις εμφανίσεις σε κέντρα, θέατρα και μουσικές σκηνές. Όπως η ίδια θυμάται, ήταν η πρώτη που αποφάσισε να κινείται ελεύθερα ανάμεσα στους θαμώνες των κέντρων, ενώ εκείνη λανσάρισε το σπάσιμο των πιάτων όταν το έκανε «θυσιάζοντας» τα πανάκριβα πιάτα του κοσμικού κέντρου «Κομπαρσίτα». Πάντοτε εντυπωσίαζε με την εμφάνισή της, φορώντας πανάκριβα λαμέ και στρας φορέματα που έφερνε κατευθείαν από το Παρίσι.

Ο ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Έκανε την πρώτη της κινηματογραφική εμφάνιση ως τραγουδίστρια το 1953 στην ταινία «Ο Μπαμπάς Εκπαιδεύεται» του Γιώργου Λαζαρίδη, ερμηνεύοντας το τραγούδι «Τηλεφώνησέ μου» εντυπωσιάζοντας με την πληθωρική της παρουσία. Τραγούδησε επίσης στην ταινία «Ο Λεφτάς» (1958) του Νίκου Τσιφόρου πριν δοκιμάσει τις δυνάμεις της ως ηθοποιός για πρώτη φορά το 1960 στην ταινία του Ορέστη Λάσκου «Νύχτες στο Μιραμάρε» και επανήλθε τρία χρόνια αργότερα στην ταινία «Ο Άσωτος» (1963) της Μαρίας Πλυτά.

Συνολικά εμφανίστηκε σε μόλις 12 ταινίες, και οι ρόλοι που αναλάμβανε ήταν πάντοτε της σαγηνευτικής και φιλόδοξης γυναίκας. Συνεργάστηκε με τη Φίνος Φιλμ σε τρεις ταινίες, όλες στο πλευρό του Κώστα Βουτσά. Πρώτα στον «Ξυπόλητο Πρίγκηψ» (1966) του Γιάννη Δαλιανίδη όπου ερμήνευσε το περίφημο τραγούδι «Μια με Θέλεις μια με Διώχνεις», τραγούδι που έγινε μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της. Συνεργάστηκε πάλι με τον Γιάννη Δαλιανίδη στην ταινία «Ο Ψεύτης» (1968) και έκλεισε τη συνεργασία της με τη Φίνος Φιλμ με την ταινία «Το Θύμα» του Ντίνου Δημόπουλου.

Εκτός από τον κινηματογράφο εμφανίστηκε και σε τηλεοπτικές σειρές, είτε με έκτακτους ρόλους («Τρείς Χάριτες», «Της Ελλάδος τα Παιδιά») είτε ως τακτικό μέλος του cast («Στησιχόρου ‘73», «Οι Μικρομεσαίοι», «Δεληγιάννειον Παρθεναγωγείον»). Η τελευταία της εμφάνιση στη μεγάλη οθόνη ήταν το 2016, στην ταινία του Τάσου Μπουλμέτη «Νοτιάς».

Στην πορεία της η Ζωζώ Σαπουντζάκη τραγούδησε σε πρώτη εκτέλεση τραγούδια των Μάνου Χατζηδάκι, Γιώργου Ζαμπέτα, Μίμη Πλέσσα, Μιχάλη Σουγιούλ, Γιώργου Μουζάκη, Γιώργου Κατσαρού και Κώστα Καπνίση, αρκετά εκ των οποίων δισκογράφησε. Οι επιτυχίες της «Η Ταμπακιέρα», «Παναγιά μου ένα Παιδί», «Έχω Μεγάλη Ζήτηση», «Είμαι Κορίτσι Ζόρικο», «Μια Με Θέλεις Μια Με Διώχνεις», «Απόψε που Χωρίζουμε» παραμένουν διαχρονικές.

ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΖΩΗ

Η Ζωζώ Σαπουντζάκη έκανε δύο γάμους. Το 1951 παντρεύτηκε με τον γιατρό Γιώργο Χατζηπαρασκευά με τον οποίο σύντομα πήρε διαζύγιο. Το 1973 παντρεύτηκε τον δικηγόρο Ανδρέα Πολίτη και έζησαν μαζί 23 χρόνια μέχρι το θάνατό του.

ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ

Το 2002 τιμήθηκε από το Κέντρο Μελέτης και Έρευνας του Ελληνικού Θεάτρου – Θεατρικό Μουσείο με το τιμητικό έπαθλο «Παναθήναια» για την προσφορά της στην Ελληνική επιθεώρηση.