Αριστούχος της δραματικής σχολής του Εθνικού Θεάτρου, ο Βαγγέλης Πρωτόπαππας πρόσφερε για 50 ολόκληρα χρόνια στο θέατρο και στον κινηματογράφο το ταλέντο του, την ευαισθησία του και την παιδεία του.

Με καταγωγή από το Μεσολόγγι, γεννήθηκε στην Τήνο από πατέρα δικαστικό και πολιτικό (βουλευτής). Αφού φοίτησε ένα χρόνο στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου στην Αθήνα, διέκοψε τις σπουδές του για να τις συνεχίσει το 1937 στην υποκριτική τέχνη, φοιτώντας στη σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Το 1938 κατετάγη στο στρατό και το 1940 πολέμησε με ανδρεία στο Αλβανικό μέτωπο, γι’ αυτό και παρασημοφορήθηκε από την πολιτεία με τον «Σιδηρούν Σταυρό» για τις εξαίρετες πράξεις του. Τελείωσε τις σπουδές του ανάμεσα στους δέκα πρώτους το 1942, με συμμαθητές και αγαπημένους φίλους του τον Τάκη Χορν και την Μελίνα Μερκούρη.

Αμέσως μετά την αποφοίτησή του πρωτόπαιξε στη μουσική κωμωδία «Αλάτι και Πιπέρι» που είχε ανεβάσει οι θίασος Κοτοπούλη με καλλιτεχνικό διευθυντή τον Βασίλη Λογοθετίδη. Στις δύσκολες ώρες της φτώχιας και της πείνας που περνούσε η Αθήνα, έχασε και την νεότατη μητέρα του, και τότε δέχτηκε την άπλετη συμπαράσταση του Βασίλη Λογοθετίδη με τον οποίον στη συνέχεια συνδέθηκε με βαθιά φιλία. Μια φιλία που σφραγίστηκε με διπλή κουμπαριά και με αποκλειστική καλλιτεχνική συνεργασία από το 1947 και μέχρι το θάνατο του Λογοθετίδη το 1960. Σε αυτό το διάστημα έπαιξαν μαζί σε πολλά θεατρικά έργα, πήγαν μαζί σε περιοδείες στην Αμερική και στην Ευρώπη και συμπρωταγωνίστησαν σε πολλές κινηματογραφικές ταινίες (Ένας Ήρως με Παντούφλες, Σάντα Τσικίτα, Κάλπικη Λίρα, Ο Ζηλιαρόγατος, Δεσποινίς Ετών 39, κ.ά).

Στη συνέχεια, συνεργάστηκε με τον Ντίνο Ηλιόπουλο και το καλοκαίρι του 1962 έπαιξε στην «Οδό Ονείρων» του Μάνου Χατζηδάκι και του Μίνου Αργυράκη, δίπλα στον φίλο του Τάκη Χορν. Ακολούθησε συνεργασία με τη Χριστίνα Σύλβα, σαν συνθιασάρχες, αλλά το 1964 τον κάλεσε ο συμμαθητής του Αλέξης Σολομός στο Εθνικό Θέατρο. Για δεκατρία ολόκληρα χρόνια πρωταγωνίστησε στο Εθνικό σε πολλά έργα του κλασικού ρεπερτορίου και του αρχαίου δράματος, κατακτώντας θαυμασμό και εξαιρετικές κριτικές. Το 1976 έγινε καλλιτεχνικός διευθυντής στο «Άρμα Θέσπιδος» (κινούμενος θίασος του Εθνικού Θεάτρου) στο οποίο ανέβασε εξαιρετικά έργα Ελλήνων δραματουργών.

Στον κινηματογράφο έκανε την πρώτη εμφάνισή του το 1947 στην ταινία «Μαρίνα» (Φίνος Φιλμ). Μέχρι το 1966 έπαιξε σε περισσότερες από είκοσι ταινίες, εκ των οποίων οι επτά της Φίνος Φιλμ. Συμμετείχε και σε αρκετές ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές σειρές με πιο γνωστές: «Ονειροπαρμένος», «Δίκαιοι», «Βασίλισσα Αμαλία» κ.α.