Φίνα, συγκροτημένη και ταλαντούχα ηθοποιός, η Έλενα Ναθαναήλ ήταν μια από τις πιο γοητευτικές παρουσίες του ελληνικού κινηματογράφου. Με ιδιαίτερη παιδεία και κλασσική ομορφιά, άφησε το δικό της στίγμα στο πανί με τις ξεχωριστές της ερμηνείες.

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1947 και το πραγματικό της όνομα ήταν Έλενα Δεληβασίλη με καταγωγή από την Μικρά Ασία. Ο Φίνος ήταν εκείνος που της πρότεινε το 1963 να χρησιμοποιήσει το επώνυμο της μητέρας της – Ναθαναήλ – ως καλλιτεχνικό όνομα, καθώς ήταν πιο εύηχο και ξεχωριστό. Μεγάλωσε σε αστική οικογένεια και τελείωσε το Ιταλικό Γυμνάσιο καθώς και το Λύκειο Τεχνών της Ρώμης στο οποίο σπούδασε ζωγραφική και διακόσμηση.

Αν και η πρώτη της κινηματογραφική εμφάνιση έγινε σε ηλικία μόλις 16 ετών (στην ταινία «Κάτι να Καίει»), εκείνη επέλεξε στη συνέχεια να σπουδάσει στη Δραματική Σχολή του Πέλου Κατσέλη για να αποκτήσει σωστές βάσεις.

Τόλμησε να ξεκινήσει την καριέρα της ως μοντέλο, κόντρα στον συντηρητισμό της εποχής. Με την ψιλόλιγνη κορμοστασιά της, τα κατάμαυρα βελούδινα μαλλιά και τα μεγάλα εκφραστικά της μάτια, έκανε την πρώτη της φωτογράφιση ως πρέσβειρα της Ελλάδας στο Αίθριο του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου για το περίφημο περιοδικό “Paris Match”. Η εξαιρετικής αισθητικής φωτογράφιση έγινε από το διάσημο φωτογράφο Jack Garofalo και άφησε εποχή.

Ο ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Σε ηλικία 16 ετών πήγε για δοκιμαστικό στην Φίνος Φιλμ συνοδευόμενη από τον οικογενειακό τους φίλο Δημήτρη Λυμπερόπουλο. Από την πρώτη στιγμή ο Δαλιανίδης αντιλήφθηκε ότι διαθέτει τις προϋποθέσεις να φτάσει ψηλά σαν ηθοποιός. Το αποτέλεσμα ήταν να υπογράψει την επόμενη μέρα συμβόλαιο με τη Φίνος Φιλμ για το μιούζικαλ του Δαλιανίδη «Κάτι να Καίει» (1963), του οποίου τα γυρίσματα είχαν ήδη αρχίσει, και να παίξει δίπλα στα ιερά τέρατα της εποχής Ηλιόπουλο, Βλαχοπούλου, Βουτσάς, Καραγιάννη και άλλους.

Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών της και τα πρώτα της βήματα ως μοντέλο, προσκλήθηκε από γερμανική εταιρία παραγωγής στο Μόναχο για να πρωταγωνιστήσει στην ταινία του Ραλφ Τίλε «Το Αίμα των Βελζούνγκεν», βασισμένη στην ομώνυμη νουβέλα του σπουδαίου συγγραφέα Τόμας Μαν. Η ταινία συμμετείχε στο διαγωνιστικό τμήμα του 15ου Φεστιβάλ του Βερολίνου.

Με την επιστροφή της στην Ελλάδα, έπαιξε στην ταινία «Ντάμα Σπαθί» του Γιώργου Σκαλενάκη, που διαγωνίστηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης του 1966. Την επόμενη χρονιά πρωταγωνιστεί στο κοινωνικό δράμα του Ντίμη Δαδήρα «Ο 13ος» που βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για το σενάριο του Παύλου Κοντέλη. To 1968 βραβεύτηκε και η ίδια στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, για την ερμηνεία της στην ταινία «Ραντεβού με μια Άγνωστη» του Βασίλη Γεωργιάδη.

Με την Φίνος Φιλμ συνεργάστηκε σε δύο ακόμα ταινίες την χρονιά του 1969, το περίφημο «Ξύπνα Βασίλη» πλάι στον Γιώργο Κωνσταντίνου και «Το Λεβεντόπαιδο» δίπλα στον Δημήτρη Παπαμιχαήλ. Ο ρόλος, ωστόσο, που θεωρείται ως ο καλύτερος της καριέρας της ήρθε το 1971 με την ταινία «Εκείνο το Καλοκαίρι» του Βασίλη Γεωργιάδη και την υπέροχη μουσική του Γιάννη Σπανού.

Μετά από μια απουσία επτά ετών (1973-1980), η Έλενα επανεμφανίστηκε την δεκαετία του ’80 παίζοντας σε ελαφριές κωμωδίες αλλά και πιο σοβαρές παραγωγές όπως οι «Απουσίες» του Γιώργου Κατακουζηνού. Το 1998 έπαιξε στην ταινία του Μενέλαου Καραμαγγιώλη «Black Out» ενώ η τελευταία της εμφάνιση στον κινηματογράφο ήταν με την ταινία «Στη σκιά του Λέμι Κόσιον» του Νίκου Ζερβού.

Στην τηλεόραση εμφανίστηκε συνολικά σε οχτώ τηλεοπτικές σειρές, με πιο ξεχωριστές τις ερμηνείες της στο «Άγγιγμα Ψυχής» (1998) του Ant1 και «Γοργόνες» (2007) του Mega.

ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ

Η Έλενα Ναθαναήλ αφοσιώθηκε κυρίως στον κινηματογράφο, αλλά ξεχωρίζουν οι ερμηνείες της και στο θέατρο, με κυριότερες τα έργα «Το Λουτρό» και «Ο Κοριός» του Μαγιακόφσκι, την περίοδο ’78 – ’79.

ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΖΩΗ

Αν και δεν παντρεύτηκε ποτέ, το 1973 απέκτησε μια κόρη με τον επιχειρηματία Γιώργο Τσαγκάρη, την Ίνκα. Ο άντρας της ζωής της ήταν ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής Τάσος Μητρόπουλος, με τον οποίο επίσης δεν ανέβηκε τα σκαλιά της εκκλησίας, αν και έμειναν μαζί 29 χρόνια, μέχρι το θάνατο της.

Στις αρχές της δεκαετίας του ΄70 αποτραβήχτηκε για ένα διάστημα από τα φώτα της δημοσιότητας και πρόσφερε τις υπηρεσίες της σε ένα ίδρυμα με τυφλά παιδιά, βοηθώντας τα να διαβάζουν. Ευαισθητοποιημένη από τις συνθήκες που βίωσε στα ιδρύματα, έγραψε το βιβλίο «Πως έμαθα να βλέπω», με καταγγελτικό λόγο για την αναλγησία των υπευθύνων.

Την τελευταία δεκαετία της ζωής της είχε αφοσιωθεί στο κτήμα της στην Εύβοια, σώζοντας ετοιμοθάνατα άλογα του ιπποδρόμου και οραματιζόμενη μία βιολογική μονάδα.

ΘΑΝΑΤΟΣ

Χτυπημένη από καρκίνο του πνεύμονα, η Έλενα Ναθαναήλ απεβίωσε στις 4 Μαρτίου 2008, μόλις δυο μήνες μετά τη γνωμάτευση, σε ηλικία 61 ετών. Η κηδεία της έγινε το μεσημέρι της επομένης στο νεκροταφείο της Νέας Φιλαδέλφειας στον Κόκκινο Μύλο.